Denken in publiek

Eén van onze lezers, die anoniem zal blijven, reageerde op onze vraag tot feedback, met een doordachte boodschap. Die kwam ongeveer neer op het volgende: ik zie jullie veel schrijven, maar ik kan er niks uit opmaken over wat jullie nu feitelijk doen, of te bieden hebben. Het is compleet onduidelijk. Wat doe je precies, bij een klant, die anders of beter is? Waarom zou iemand je bellen?

Dat moet kloppen, want dezelfde feedback ontvingen we eerder, van andere contacten. Onze homepagina is karig met informatie. Er is geen omschrijving van het dienstenpakket. Er zijn geen call-to-actions. Er is geen inbound content marketing. En daar is geen enkele goeie reden voor. Het concept dat we aanbieden, de lerende organisatie, is op zich vaag, en meestal verkeerd begrepen.

Komen die dingen er ooit wel? Zal alles ooit op zijn plaats vallen met Butterfly Camp? Wie weet. Je kent ongetwijfeld alle ‘slow’ bewegingen: slow cooking, slow coffee, slow cinema, slow fashion,… Welnu, er is ook slow business. Laten we het dan maar slow business noemen, dan zitten we op de ‘bandwagon’. Laat het maar traag gaan. Waar je getuige van bent is een stap in ons denkproces, in publiek. Intern (en dat is een eufemisme voor ‘aan het ontbijt, en in de zetel ’s avonds’) praten we geregeld over de stukjes die we schrijven, en wat we daarmee kunnen aanvangen. Er is geen master-plan, maar er wordt wel aan gewerkt.

Komt die netjes uitgewerkte brochure er ooit? Waarschijnlijk. Als we er klaar voor zijn. Voorlopig blijven we twijfelen, zoeken, en experimenteren. Deze week even niks doorsturen via LinkedIn, valt ons bezoekersaantal dan terug op nul? (Antwoord: ja.)

Ik had de telefoon net in de hand, wat nu?

Betekent dit dat we nog helemaal niet ‘open for business’ zijn? Nee. Zelf weten we heel goed waar we mee bezig zijn. Al is twijfel een vast onderdeel van onze methode, dat is bewust. Wie enkel zekerheden verkondigt, kan geen advies op maat leveren. De rest valt voorlopig tussen de regels te lezen van ons dagboek. Op sociale media doen we dat te weinig.

Wat doen we nu precies? We interveniëren in de disposities van complexe, sociotechnische systemen, net zoals al onze concurrenten. Dat is toch duidelijk?

(Photo credit: Karl Fredrickson via unsplash)